ما را سر تازیانه‌ای بس باشد
شنبه, ۲۴ آذر ۱۳۹۷، ۱۲:۴۲ ق.ظ
دبیرستانی بودم که آلبوم یادگار دوست را گوش می‌دادم و غمی که دوستش داشتم بر جانم می‌نشست. چیزی در من می‌جوشید بی آنکه حتی در معنی همه شعرها دقیق شوم. شاید در آن لحظات، مرز زمان برداشته می‌شد و من کمی از این روزها را می‌چشیدم.
- ۹۷/۰۹/۲۴
با نغمهٔ نیرنگ تقدیر
چون هفته ها و ماه ها و قرن ها پیش
این آدمک های ملول بی‌گنه را
هر جا به هر سازی که می‌خواهی برقصان