تلخ

^{مایه رنجش دوستی شدم. خانه من برای پذیرایی از یک زوج برای مدت یک هفته-ده روز چندان مناسب نیست. رفیق هم البته حق دارد. به دلیل مشکلاتی، نمی‌تواند شوهرش را در تعطیلات تنها بگذارد و مهم‌تر اینکه ویزایش از نوع احمقانه وابسته به همسر است. من شاید باید بهتر حرفم را می‌زدم. من گفتم من و رقیه برنامه ریخته‌ایم که در این تعطیلات، برویم و اطراف را بگردیم. فقط منظورم این بود که تنها بیا تا مثل قدیم سه تایی با رقیه برویم و خوش بگذرانیم.
من البته قبول دارم که سخت‌گیرم و اگر کسی قرار است بیش از چند ساعتی را در خانه‌ام بگذراند، ملاحظات زیادی پیدا می‌کنم. ولی مطمئن بودم شوهر دوستم هم راحت نخواهد بود. حالا اما مانده‌ام با رفیق دلخور چه کنم؟}