زین آتش نهفته که در سینه من است

«یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ» آیه 57 سوره یونس

 

دو چیز در این آیه دل مرا گرم می‌کند. یکی آنجا که می‌گوید: جَاءَتْکُمْ. آن «کُمْ» انگار تاکید می‌کند که این‌ها برای شماست. حالش شبیه آنجایی است که محبوب می‌گوید برای تو این کار را کردم‌ها! یا این مخصوص تو بودها! دیگری آن بخش از آیه که از «شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ» می‌گوید. آن چیزهایی که در سینه است و شاید خودت هم ندانی چیستی‌شان را، همان‌ها که نه می‌توانی جایی روی زمین بگذاری‌شان و نه می‌دانی چه کارشان باید بکنی. برای آنها از جانب خودش چیزی فرستاده که آرامشان کند.