اینجا کنج تنهایی من است. از بچگی عادت داشتم، جایی از اتاقم را کنج تنهایی بدانم. پشت دری، کنج دیواری و یا کنار شوفاژی. عموما برای هموار کردن لحظات سختم به آن کنج پناه می بردم. این وبلاگ، برای من حکایت همان کنج آشنا را دارد. کنجی که مجال خلوت با خود را برایم فراهم می کند.
بعد از اسباب کشی به اینجاُ متاسفانه هنوز کل آرشیو را نتوانستم منتقل کنم و برخی از پستها هنوز سرجایشان قرار نگرفته اند. نظرات وبلاگ قبلی هم که متاسفانه همه از بین رفتند...
چقدر خوب که دوباره مینویسین. من خواننده پرنده گولو بودم و از اونجا خواننده شما شدم.
ایشالله هرچی خیره پیش بیاد براتون.
حدس میزنم دارین برمیگردین ایران. راستش به نظر من خیلیییییییییی کار خوبی میکنین. مملکت را باید خودمون بسازیم. به هر جهت هر تصمیمی میگیرین انشالله بهترین ها براتون پیش بیاد.
پاسخ:
ممنونم از حسن نظرتون. :)
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
چقدر خوب که دوباره مینویسین. من خواننده پرنده گولو بودم و از اونجا خواننده شما شدم.
ایشالله هرچی خیره پیش بیاد براتون.
حدس میزنم دارین برمیگردین ایران. راستش به نظر من خیلیییییییییی کار خوبی میکنین. مملکت را باید خودمون بسازیم. به هر جهت هر تصمیمی میگیرین انشالله بهترین ها براتون پیش بیاد.