عزیزا ما گرفتار دو دردیم/یکی عشق و دگر در دهر فردیم!

"شیدا"یی زمانی برایم نوشته بود : «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی دِرْعِکَ الْحَصِینَةِ الَّتِی تَجْعَلُ فِیهَا مَنْ تُرِیدُ». 

فکر کنم نشنیده بودمش تا پیش از آن. این روزها که ذهنم درگیر مساله "تسلیم" است، آن قسمت " تَجْعَلُ فِیهَا مَنْ تُرِید" ش برایم جالب تر است: تا یار که را خواهد و میلش به که باشد!

----------------------------------------------------------------------------------------

تصادفی که یک سال پیش کردم چیزهایی داشت که در این مدت زیاد مرورشان نکرده ام. انگار نگه داشته بودم تا زمانی، سر فرصت بنشینم و بهشان فکر کنم: اینکه تا چند دقیقه قبلش چه حالی داشتم و مشغول چه راز و نیازی و گله گزاری بودم؛ اینکه لحظه ای که در آن دالان پرتاب شدم و با خودم گفتم بالاخره اتفاق افتاد، می خواستم برنگردم انگار؛ اینکه دختر و پسری خودشان را رسانده بودند بالای سرم  و شروع کردند به حرف زدن با من و فشار دست دختر بر دستم....  و من که باز می رفتم به مکان و زمان دیگر و باز، با سوال های دختر بر می گشتم.