Emmanuel Moire - Je ne Sais rien
Je sais la joie qui nous traverse
Comme quand on sourit sous l'averse
Je sais la peine qui nous dépasse
Comme quand on pleure devant la glace
Je connais le courage et la foi
Et celle qui me manque un peu parfois
La douceur et le combat
Je sais la joie qui nous redresse
Comme celle d'apprendre de nos faiblesses
Je sais la peine qui nous offense
Comme celle d'un frère par son absence
Je connais la victoire le trophée
Et le fais de ne rien posséder
L’abondance et l'opposé
Je sais tout ça mais je ne sais rien
Des matins devant moi
Et des nuits à venir
Je sais tout ça mais je ne sais rien
Mais je ne sais rien
Je sais la joie qui nous transporte
Comme quand l'amour frappe à ta porte
Je sais la peine qui nous limite
Comme celle d'un amour qui nous quitte
Je connais l’étincelle dans mes yeux
Et parfois celle qui me manque un peu
Les rencontres et les adieux
Je sais tout ça mais je ne sais rien
Des matins devant moi
Et des nuits à venir
Je sais tout ça mais je ne sais rien
Mais je ne sais rien
Je sais tout ça mais je ne sais rien
Ce que j'ai à offrir
Aujourd’hui ou pour demain
Je sais tout ça
Et je voudrais bien
Tes bras pour dormir
T'aimer jusqu'à la fin
Je sais tout ça mais je ne sais rien
Ce que j'ai à offrir
Aujourd’hui ou pour demain
Je sais tout ça
Et je voudrais bien
Tes bras pour dormir
T'aimer jusqu'à la fin
Je sais tout ça mais je ne sais rien
Ce que j'ai à offrir
Aujourd’hui ou pour demain
Je sais tout ça
Et je voudrais bien
Tes bras pour dormir
T'aimer jusqu'à la fin
«هیچ نمی دانم»
من می دانم شادی را که از ما عبور می کند
مانند وقتی که زیر باران لبخند می زنیم٬
من می دانم دردی را که ما را در بر می گیرد
مانند وقتی که مقابل آینه گریه می کنیم٬
من جرات و ایمان را میدانم
و آن چیزی را که گاهی کم می آورم؛ نرمی و جنگیدن را.
من می دانم شادی را که درمانمان می کند؛
مثل خوشی آموختن از ضعف هایمان
من می دانم دردی را که آزارمان می دهد؛
مثل درد نبود برادر
من می دانم پیروزی را و غنایمش را
و وضع هیچ چیز نداشتن را٬
فراوانی و متضادش را.
من همه اینها را می دانم
ولی هیچ نمی دانم
از صبح های پیش رو
و شب های آینده٬
من همه اینها را می دانم
ولی هیچ نمی دانم.
من می دانم شادی که ما را حمل می کند
مانند وقتی که عشق در خانه مان را می زند
من می دانم دردی را که به بند می کشدمان
مانند وقتی که عشق ترکمان می کند
من می دانم جرقه چشمهانم را
و گاه آنچه که کمش دارم٬
دیدارها و خداحافظی ها.
من همه اینها را می دانم
ولی هیچ نمی دانم٬
از صبح های پیش رو
و شب های آینده
من همه اینها را می دانم
ولی هیچ نمی دانم.
من همه اینها را می دانم
ولی هیچ نمی دانم
آنچه می توانم بدهم
برای امروز یا فردا
همه اینها را می دانم
و آغوشت را می خواهم
برای آرام گرفتن٬
دوست داشتنت تا ابد.
