دل تنگی :: Mon coin de solitude

اومدم چک کنم ، چه خوشحال شدم:) میدونی من از اون سوپر وبلاگ خوان های خیلی سوپر کامنت نگذار بودم همیشه. و این کامنت ها جزو معدود فعالیت های من هست، آدمیزاده دیگه ، دلش با کسانی احساس نزدیکی میکنه در حالیکه شاید ظاهرا نقطه مشترک نداره، امشب دعاگو هستم، راستی به منم لطفا بگو چطور مجبور به نوشتن کردی خودت رو، به شدت حال همین پستت رو دارم و...

پاسخ:
امروز دلم بیشتر هم گرفته بود. یه درسی که قاعدتا من باید توش بهتر از همه باشم رو برای تکلیفش نمره کمتر از حد انتظار گرفتم. حالم بهم ریخت و از اینکه حالم به هم ریخته شد بیشتر از خودم شاکی شدم که آخه این چه وضعشه که سر پیری راه انداختم در حالیکه قبلا توی این وادی ها نبودم! دلم می خواست یکی باهام حرف بزنه. اومدم اینجا و همین کامنت و کامنت بعدی ات خیلی حالم رو بهتر کرد.

مدتها بود که می دونستم راه رهایی از این سنگینی نوشتنه اما جراتش نمی یومد. دیروز که اومدم و کامنتت رو خوندم گفتم به خودم بنویس! کوتاه ولی بنوبیس. اون حس کمال طلبی همه چیز نویسی رو گذاشتم کنار.

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

Mon coin de solitude

Mon coin de solitude

"از هر دو جهان بگذر تنها زن و تنها خور / تا ملک ملک گویند تنهات مبارک باد"

دل نوشت

تنها نوشت

یاد نوشت

حال نوشت

دوست نوشت

وکیل نوشت

نقد نوشت

خواب نوشت

دل تنگی

نظرات (۳)