ای باران، از غصه ام آگاهی

بعد از چند ساعت حرف زدن،  در حالیکه لبخند میزدیم ، خیلی منطقی و آرام تمام شد....

من پیاده شدم و آرام دور شدم....

رفتم روی نیمکت نشستم، قلبم آرام بود ولی چیزی کم شده بود و جایش خالی بود...

باران قطره قطره می بارید و با چند قطره اشک سرگردانی که نمی دانستند سر بخورند یا نه قاطی می شد...